پژوهش لرستان

نهم ربیع الاول سال ۲۶۰ هجری قمری اولین روز امامت حضرت ولی‌عصر(عج) است، یعنی حضرت امام حسن عسکری(ع) در هشتم ربیع الاول به شهادت رسیدند و امام زمان(عج) در روز نهم امامتشان شروع شد. ایشان در آن موقع پنج‌ساله بودند، البته در میان شیعیان این موضوع چندان غیر طبیعی نیست، زیرا که قبل از امام زمان(عج) حضرات معصومین دیگری چون امام جواد(ع) در سن هشت سالگی و امام هادی(ع) در سن شش سالگی به امامت رسیدند.

در حدیثی از امام رضا(ع) به استناد از قرآن کریم، نبوت حضرت یحیی(ع) در ۹ سالگی و نبوت حضرت عیسی(ع) در نوزادی مورد توجه قرار گرفته است که این موضوع خود از اراده خداوند برای آزمودن مردم خبر می‌دهد.

از سوی دیگر چون علم لازم برای امامت و نبوت لدنی بوده و توسط خداوند عطا می‌شود، ممکن است این اراده الهی در هر سنی که خودش صلاح بداند اتفاق بیفتد و البته وجود این نمونه‌ها در میان پیامبران و امامان شاید راهی است تا ذهن شیعیان آماده برای پذیرش امامت حضرت بقیه الله در سن پنج سالگی شود.

در هر صورت این خود از معجزات الهی برای حضرت امام زمان(عج) است و ما شیعیان آن روز را روز بزرگی می‌شماریم و جشن می‌گیریم، زیرا حضرت مهدی امام حی و حاضر هستند و از این جهت نسبت به سایر ائمه تقدم دارند.

البته شیعیان برای ولادت همه امامان شادی می‌کنند، اما برای امام زمان(عج) از آن جهت که حاضر و ناظر هستند اولویت بیشتری وجود دارد.

از این جهت تعظیم و بزرگداشت این روز نیز می‌تواند به عنوان یک وظیفه دینی مورد توجه قرار گیرد و در این روز بیشتر برای سلامت وجود آن حضرت دعا شود و صدقه داده شود و… زیرا که این کارها خود اعلام بیعت با آن امام بزرگوار است که چون غایب هستند با یادآوری و شادی در این روز، اعلام بیعت و دوستی با حضرتش قلمداد می‌گردد.